عصر نو

مَردُم به موجودی گفته میشه که از بدو تولد همراهیت میکنه و تا روز مرگت مجبوری که برای اون زندگی کنی. برای مَردُم خیلی مهمه که تو چی میپوشی؟ کجا میری؟ چند سالته؟ بابات چیکارس؟ ناهار چی خوردی؟ چند روز یه بار حموم میری؟ چرا حالت خوب نیست؟ چرا میخندی؟ چرا ساکتی؟ چرا نیستی؟ چرا اومدی؟ چرا اینطوری نوشتی؟ عاشق شدی؟ چرا اونطوری نوشتی؟ فارغ شدی؟ چرا چشات قرمزه ؟ چرا لاغر شدی؟ شکست عاطفی خوردی؟ چرا چاق شدی؟ زندگی بهت ساخته؟... و چراهای بسیاری که تا جوابش رو بدست نیاره دست از سرت ور نمیداره.مَردُم ذاتا قاضی به دنیا میاد ، بدونِ اینکه خودت خبر داشته باشی، جلسه دادگاه برات تشکیل میده، روت قضاوت میکنه، حکم برات صادر میکنه و در نهایت محکوم میشی.مَردُم قابلیت اینو داره که همه جا باشه، هرجا بری میتونی ببینیش، حتی تو خواب.اما مَردُم همیشه از یه چیزی میترسه، از اینکه تو بهش بی توجهی کنی، محلش نذاری، حرفاش رو نشنوی و کاراش رو نبینی.پس دستت رو بذار رو گوشت، چشمات رو ببند و بی توجه بهش از کنارش عبور کن و مشغول کار خودت شو...  می خواستم به دنیا بیام، در یک زایشگاه عمومی؛ پدر بزرگم به مادرم گفت: فقط بیمارستان خصوصی!مادرم گفت: چرا؟...پدر بزرگم گفت: مردم چه می گویند؟! می خواستم به مدرسه بروم، همان مدرسه ی سر کوچه ی مان؛ مادرم گفت: فقط مدرسه ی غیر انتفاعی!پدرم گفت: چرا؟... مادرم گفت: مردم چه می گویند؟! به رشته ی انسانی علاقه داشتم. پدرم گفت: فقط ریاضی!گفتم: چرا؟... پدرم گفت: مردم چه می گویند؟! با دختری روستایی می خواستم ازدواج کنم. خواهرم گفت: مگر من بمیرم.گفتم: چرا؟... خواهرم گفت: مردم چه می گویند؟! می خواستم پول مراسم عروسی را سرمایه ی زندگی ام کنم. پدر و مادرم گفتند عصر نو...ادامه مطلب

فوتبال بانوان ایران کاملا اسلامی است

عصر نو...

چند سال  پیش در ایام کودکی ونوجوانی بارها با خود می گفتم:اگر بزرگ شوم هیچگاه این برخورد را نخواهم داشت.حال که بزرگتر شده ام این موضوع را به تکرار با خود مرور کرده ام و گفته ام چند سال پیش به نسبت این مورد نظر دیگری داشتم.ولی برخی موارد همچنان به قوت خود باقی است.من هنوز تکریم را به تنبیه ارجعیت می دهم و معتقدم نتیجه ای که تکریم دارد تنبیه را یاری مقاومت با آن نیست.شما چطور؟  در مقام ریاست شما چگونه عمل می کردید؟  عصر نو...ادامه مطلب

دکتر آرون گاندی، نوۀ مهاتما گاندی و مؤسّس مؤسّسۀ "ام ‌کی ‌گاندی برای عدم خشونت"، داستان زیر را به عنوان نمونه ای از عدم خشونت والدین در تربیت فرزند بیان میکند:شانزده ساله بودم و با پدر و مادرم در مؤسّسه ای که پدربزرگم در فاصلۀ هجده مایلی دِربِن (Durban)، در افریقای جنوبی، در وسط تأسیسات تولید قند و شکر،تأسیس کرده بود زندگی میکردم.  ما آنقدر دور از شهر بودیم که هیچ همسایه ای نداشتیم و من و دو خواهرم همیشه منتظر فرصتی بودیم که برای دیدن دوستان یا رفتن به سینما به شهر برویم.یک روز پدرم از من خواست او را با اتومبیل به شهر ببرم زیرا کنفرانس یک روزه ای قرار بود عصر نو...ادامه مطلب

متاسفانه دیروز جناب آقای شیخ سید طه دار فانی را وداع گفت و به دیار حق شتافت

عصر نو...